Het is bijkans overbodig om u
te schetsen, wat Nederland voor de Gordel van Smaragd heeft betekend.
Vooral hier in het goede Den Bosch, dat met vele banden aan het
voormalige Nederlands Indië verbonden was, door het uitzwermen zijner jongeren in
de tijd na de oorlog. En nog immer door zijn Missie-
Het
werk dezer Congregaties laat zich niet afmeten en afwegen in cijfers en in statistieken.
Het werk van de “Nederlanders” in Bestuur, Handel en zeer speciaal in de Cultures
zal ik trachten in een klein facet hiervan, te belichten.
Met name door u te schetsen
op welke wijze het de Nederlanders gelukt is een bloeiende cultuur te scheppen uit
het “niet”en deze als een gaaf geheel over te dragen aan hen, die momenteel op deze
eilanden de macht bezitten.
Vele jaren geleden stond ik op een der zuidelijkste punten
van Java ca. 300 meter boven de zeespiegel, naast een Indonesiër. Wij waren beiden
in gedachten verzonken, wellicht beiden getroffen door het wondere schouwspel van
de Stille Oceaan, welke daar – ongebroken – in grote golven aan komt rollen van de
Zuidpool en pas breekt op de steile rotsen van Java’s Zuidkust. De Zandbaai, een
juweel in puur blauw en purper lag voor ons. Hij begon toen een oude legende te verhalen,
die een voorspelling inhield…. “Eens zal er een tijd komen, dat de zee over de rotsen
zal stijgen, het land zal overspoelen en allen zal wegvagen, die van buiten gekomen
zijn , met alles wat zij daar gebracht hebben. Dan zal er een tijd van geluk aanbreken”….
Wij zullen hopen dat deze Indonesiër niet de brave zusters van J.M.J. Bedoelde.